- today
- favorite 25 polubień
- remove_red_eye 490 odwiedzin
Dzisiejszy artykuł należy potraktować raczej jako ciekawostkę, gdyż na wodach dzierżawionych w myśl punktu regulaminu PZW, który brzmi: 1.4.2.1 Łowienie ryb metodą spinningową dozwolone jest na jedną wędkę, trzymaną w ręku, z linką zakończoną jedną sztuczną przynętą, uzbrojoną w nie więcej niż dwa haczyki. W czasie spinningowania nie wolno stosować żadnych dodatkowych wskaźników brań instalowanych na lince. Oznacza to, że systemik Alberta Drachkovitch’a jest zakazany. Dozwolony może być natomiast na wodach prywatnych lub dzierżawionych przez towarzystwa, stowarzyszenia lub gospodarstwa rybackie. Zanim jednak zaczniemy wędkować w ten sposób, warto dopytać czy systemik Alberta Drachkovitch’a jest dozwolony.
Co to jest Systemik Alberta Drachkovitch’a?
Albert Drachkovitch to serbski wędkarz, który podczas swoich wielu wypraw nad wodę w celach wędkarskich sprawdzał, testował i wymyślał wiele różnych sposobów oraz technik łowieckich. Jego najskuteczniejszy systemik, znany do dziś i popularnie stosowany na wodach, na których nie jest zabroniony, potrafi być niebywale skuteczny. Ogromny wpływ na jego popularność ma przede wszystkim jego skuteczność, szczególnie w chłodniejszych porach roku, gdy ryby zalegają na dnie, a ich aktywność jest ograniczona do minimum. Specyfika Systemiku Alberta Drachkovitch’a jest dość prosta – jako części składowe występuje w nim ołowiana główka, nierdzewny drut stalowy, drut miedziany oraz dwa stalowe przypony zakończone kotwiczkami. Do ołowianej główki za pomocą oczka dołączony jest stalowy drut nierdzewny wygięty w literę V z jednym krótszym ramieniem, do tego samego oczka przyczepiony jest także około drut miedziany mierzący około 20 cm oraz dwa stalowe przypony o różnej długości, zakończone kotwiczkami. Sam systemik Alberta Drachkovitch’a to, tak naprawdę tylko ołów, kotwice i przypony, a sercem całego zestawu jest to, co jest zabronione, czyli martwa rybka. Długość przyponów z kotwicami musi być dostosowana do wielkości wspomnianej rybki. Montaż rybki odbywa się za pomocą stalowego drutu w kształcie litery V, który należy umieścić poprzez otwór gębowy zwierzęcia w jego brzuchu. Drut następnie rozpręży się i zablokuje, trzymając rybę od jej wnętrza. Drut miedziany oplatamy w okóło głowy martwej rybki, możemy ją dodatkowo przebić drutem przez oczodoły na wylot i dopiero wówczas okręcić wokół głowy – służy to do dodatkowego zabezpieczenia naszej przynęty przed spadnięciem z zestawu. Kotwiczkę na krótszym przyponie wbijamy jednym grotem w okolicę pokrywy skrzelowej. Tutaj w miarę możliwość należy wybrać twardszą część rybki, aby nie następowało samoistne wypięcie, podobnie postępujemy z drugą kotwiczką, zazwyczaj umieszcza się ją w okolicy płetwy odbytowej, ją również należy wbić w twardszą partię ciała ryby.
Przynęty — na czym polega Systemik Alberta Drachkovitch’a?
Systemik Alberta Drachkovitch’a jako przynęty może wykorzystywać rybki pochodzące z danego zbiornika, rybki mrożone, a nawet ryby morskie, takie jak śledzie czy makrele (bardzo popularne przynęty na Angielskich wodach). Ryby morskie mają dodatkowe atuty – po pierwsze są znacznie bardziej tłuste i pozostawiają tłustą smugę w wodzie, po drugie specyficzny, znacznie bardziej intensywny zapach. W tym momencie dochodzimy do meritum tego, na czym polega Systemik Alberta Drachkovitch’a, oraz dlaczego jest tak skuteczny. Naturalny wygląd, zapach i smak sprawiają, że wspomniana metoda potrafi być niebywale skuteczna. Istnieje możliwość na podniesienie atrakcyjności przynęty – jest na to kilka sposobów. Po pierwsze świeże, martwe ryby możemy spakować do woreczków strunowych i zalać olejem rybnym, halibutowym, rakowym lub nawet zwykłym tranem i zamrozić. Tak przygotowana przynęta wchłonie zapach zalewy oraz stanie się bardziej tłusta z zewnątrz, co również wpłynie na jej atrakcyjność. Kolejnym sposobem na podniesienie skuteczności tej metody jest umieszczenie w rybce grzechotki zaczerpniętej z tradycyjnych przynęt spinningowych, która dodatkowo akustycznie podniesie skuteczność naszego łowienia. Jeszcze innym sposobem na podniesienie skuteczności przynęty jest zwiększenie jej pływalności – efekt ten można uzyskać poprzez umieszczenie w rybce kulek wypornościowych lub nastrzyknięcia jej powietrzem ze strzykawki. Należy pamiętać, że skoro mamy do czynienia z martwą przynętą, to wszystkie możliwe pomysły są dopuszczalne, a wiadomo, że pomysłowość wędkarzy nie zna granic, więc śmiało możecie tuningować i dopalać swoje przynęty.
Co jeszcze sprawia, że systemik Alberta Drachkovitch’a jest tak skuteczną metodą?
Istotną rolę w skuteczności tej metody gra przegubowa budowa zestawu, przez co rybka wykonuje ruch, nawet wtedy, gdy go nie prowadzimy. Swobodny wówczas opad przynęty wygląda bardzo naturalnie. Samo prowadzenie zestawu nie odbiega niczym od prowadzenia sztucznej przynęty, z wyjątkiem tempa – systemik Alberta Drachkovitch’a prowadzi się znacznie wolniej. Samo jigowanie powinno być znacznie wolniejsze i delikatniejsze oraz wyglądać bardziej na bujanie przynętą niż samo jej podbijanie. Spinningowanie przy użyciu naturalnej przynęty ma jeden zasadniczy minus, a mianowicie jej trwałość. Z każdym rzutem i uderzeniem o wodę martwa rybka będzie w coraz gorszym stanie. W najlepszym wypadku przynętę musimy zmieniać co kilkanaście rzutów. Na koniec kilka słów o zestawie, jaki powinniśmy użyć, aby skutecznie prowadzić naszą przynętę. Używane wędki powinny być dość długie, najlepszy przedział to 2,7 do 3 metrów. Ciężar wyrzutowy powinien być odpowiedni do wielkości przynęty, zazwyczaj wystarczy około 60 gram. Akcja wędki powinna być raczej szczytowa, choć ni zbyt szybka, aby nie strącać rybki podczas rzutu. Na koniec przypominam, że na wodach PZW jest to metoda nie dozwolona, na pozostałych wodach może okazać się natomiast bardzo skuteczna.